Bonan matenon, kara amiko, ciam absorbata en la lernado de la lingvo tutmonda!

Vi demandas, kion ni faros ci-foje, cu ne? Cu vi vere deziras fari ion? Kial do? Cu ne placas al vi resti farante nenion dum kelka tempo?

Nu, se vi volas labori, laboru. Se vi volas enkapigi al vi vortojn, enkapigu. Se vi volas relegi jam legitajn rakontojn, relegu. Mi ne malhelpos vin. Mi ne genos vin. Mi ne volas vin senkuragigi.

Nur permesu, ke mi dormu trankvile. Mi decidis, ke ci tiu tago ne estos labortago por mi. Mi deklaras gin libertago.

Cu vere vi sentas vin tre malfelica, se unu tago pasas kaj vi ne ricevis vian kutiman legajon en la nova lingvo? Kia stranga reago!

Bonvolu do pardoni min, se ci tiu legajo estas tro mallonga por via leg- kaj lernsoifo[32] . Mi kredas vin trovema, kaj fidas je via trovemo. Se vi volas labori, vi trovos laboron por fari. Kiu sercas, tiu trovas. Sercu do. Sed ne sercu ce mi, car mi ne deziras skribi nun. Mi deziras dormi, havigi al mi duan bonan matenmangon (mi jam mangis unu, sed mi sategas matenmangojn!), iri promeni kun mia hundo tra la kamparo, ludi iom da muziko, fari ion ajn, kio placos al mi, sed ne elpensi por vi malsagajn rakontojn, kiujn vi legos kvazau soife pro nekomprenebla lernemo, kiu, sajne, allasas al vi ec ne unu tagon da nenifaro[33] .

Laboru do kurage, lernu multajn vortojn, legu longajn rakontojn, kaj lasu min pasigi tagon tute senzorgan.

Cetere, se vi volas fari kiel mi, ne hezitu. Mi atendas nenion de vi, ci-foje. Vian decidon — kredu min — mi perfekte komprenos.

Mi dankas pro via komprenemo, kaj salutas vin plej sincere.

Gis la revido!